Alquimáticas: Movemento de planetas e satélites

Na antigüidade, as persoas observaban o seu universo máis cercano tendo en conta:

a posición dun corpo celeste en distintos momentos do día e en diversas épocas do ano.
o brillo dos corpos celestes

Dende aquelas primeiras observacións ata a actualidade, o estudo do universo foi unha dos maiores retos aos que se enfrentou e se enfrenta o coñecemento humano.
Ao longo da historia , plantexáronse diferentes modelos do universo, modelos que coñeces den de hai tempo: os modelos xeocéntrico e heliocéntrico.
Na actualidade enviamos sondas espaciais a lugares que están a miles de anos luz e buscamos incansablemente a posibilidade de que existan galaxias con planetas de características semellantes ás do noso.
Ou mantemos a investigadores de diferentes países na Estación Espacial Internacional, xirando arredor de nós dende o século pasado (20 de novembro de 1998).

Preme na imaxe

Sabes que, periodicamente, podes ver a Estación Espacial Internacional polo ceo da túa cidade?
Visita esta web para saber cal será a próxima ocasión para vela pasar e cara a onde debes ver.
http://www.estacionespacial.com/pasos.php?paisS=Espa%F1a&ciudadS=Vigo

A lei de Gravitación Universal

No estudo dos movementos planetarios foron fundamentais os estudos de Isaac Newton sobre a Lei de Gravitación Universal.

" Todos os corpos atráense mutuamente cunha forza que é directamente proporcional ao producto das súas masas e inversamente proporcional ao cadrado da distancia que os separa"

A expresión matemática desta lei :

donde:

as forzas F1 e F2 son iguais.
m1 e m2 son as masas ( en kg)
r é a distancia entre ditas masas ( en m)
G é a constante de Gravitación Universal cuxo valor é

Esta forza de atracción é unha magnitude vectorial na que a súa dirección coincide coa liña que une ambos corpos e o sentido é dun corpo cara o outro.
Esta forza maniféstase claramente cando as masas son grandes e as distancias tamén o son.

A forza coa que o Sol atrae á Terra é igual e de sentido contrario á forza coa que a Terra atrae ao Sol, cumplíndose así o principio de acción e reacción.

Pero aínda que o valor da forza é o mesmo, non o é así o efecto que produce sobre o movemento de cada corpo: este dependerá da súa masa.

A aceleración da gravidade (g)

Polo que acabas de ver, unha masa M, exerce unha forza de atracción sobre calquera outra masa m que se atope nas súas proximidades. É dicir, A masa M crea en calquera punto ao seu arredor unha zona do espacio na que se manifestan forzas gravitatorias; crea un campo gravitatorio.

A intensidade dese campo gravitatorio pódese calcular coa expresión: